Schizofrenia jest jedną z najcięższych, a zarazem najczęstszych chorób psychicznych. To zaburzenie zaliczane do grupy psychoz, czyli stanów charakteryzujących się patologicznie zmienionym, błędnym postrzeganiem, przeżywaniem, odbiorem i oceną rzeczywistości. Osoby cierpiące na schizofrenię są pozbawione krytycyzmu wobec swoich przeżyć – nie potrafią odróżnić rzeczywistości od wytworu swojego zmienionego przez chorobę umysłu.
Rozpoznanie choroby przewlekłej jest sytuacją trudną zarówno dla osoby, której bezpośrednio dotyczy, jak i dla jej najbliższych. Być może tym ciężej przyjąć diagnozę, gdy mowa jest o chorobach psychicznych, które wciąż niestety są postrzegane przez społeczeństwo jako stygmatyzujące.
Gdy choruje osoba nam bliska
Bez wątpienia widok bliskiej osoby, która zachowuje się w sposób kompletnie nielogiczny, dziwny i niezrozumiały, jest sytuacją niełatwą. Może budzić różnego rodzaju emocje – od strachu, niepokoju po bezradność, czy nawet poczucie winy.
Jak pomóc bliskiej osobie?
Pierwszym krokiem, jaki należy podjąć chcąc pomóc bliskiej osobie w walce z chorobą, jest edukacja. Zazwyczaj to, co jest dla nas obce i niezrozumiałe budzi jednocześnie lęk i blokuje inne działania.
Jakie są objawy schizofrenii?
Objawy występujące w schizofrenii możemy podzielić na „pozytywne”, czyli omamy i urojenia oraz „negatywne”. Objawy negatywne to m.in. stopniowe wycofywanie z dotychczasowych aktywności i relacji, izolacja, zobojętnienie uczuciowe, utrata zainteresowań.
Urojenia i omamy
W schizofrenii najczęściej obserwuje się urojenia prześladowcze. W tego rodzaju urojeniach pacjent ma przeświadczenie, że jest obserwowany, śledzony, podsłuchiwany. Chory może mieć wrażenie, że wszyscy wokół spiskują przeciwko niemu. Pacjent jest zazwyczaj nieufny i podejrzliwy, stąd tym trudniej jest mu przyjąć oferowaną przez bliskich pomoc.
Omamy z kolei to błędne spostrzeżenia występujące bez obecności zewnętrznego bodźca. Dzielimy je ze względu na zmysł, którego dotyczą. Najczęstsze są omamy słuchowe – „ obce głosy”, w formie komentarzy, rozmów czy nakazów, zazwyczaj o nacechowaniu negatywnym.
Jak wspomniano we wstępie, osoby chore na schizofrenię pozbawione są krytycyzmu wobec swoich przeżyć, zatem niezwykle ważna jest rola osób najbliższych w procesie diagnostycznym i leczniczym.
Kiedy koniecznie szukać pomocy specjalisty?
Bezwzględnym wskazaniem do tego, by niezwłocznie zwrócić się o pomoc specjalisty, jest wystąpienie myśli czy tendencji samobójczych. Tego rodzaju czyny mogą być bezpośrednio powiązane z omamami słuchowymi, kiedy to „obce głosy” nakazują choremu targnąć się na swoje życie, czy dokonać samookaleczenia.
Wszystko to jest dla bliskich chorego niełatwym przeżyciem, jednak należy pamiętać, że każde działanie podjęte dla ratowania życia i zdrowia pacjenta, nawet wbrew jego woli, mogą okazać się niezwykle pomocne w osiągnięciu sukcesu terapeutycznego.
Warto obserwować bliską osobę, by jak najwcześniej dostrzec objawy początku schizofrenii.
Ważne, by nie zapominać o nadrzędnej zasadzie, uniwersalnej w każdym trudnym położeniu, że podstawą jest to, by po prostu być, ofiarować swoje wsparcie i zrozumienie.
